ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Μετά απο σιωπή δύο μηνών επανέρχομαι. Παρότι τα πράγματα είναι καθαρά, χρειάζονται ξεκαθάρισμα. Η ορθόδοξη αυτοσυνειδησία δεν είναι πάντα δεδομένη. Ζούμε σε μέρες όπου η μωρία εκλαμβάνεται ως σοφία και όπου ο λύκος περνιέται για πρόβατο. Ζούμε σε μέρες πλάνης. Είναι χρέος της εκκλησίας να εκφράζει διαρκώς την αυτοσυνειδησία της και να καλεί σε ανακαίνιση, δηλαδή σε μετάνοια. Απευθύνομαι σε φίλους που προσπαθούν να με πείσουν ότι η εκκλησία οφείλει να καταδικάσει και τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, την εθνικιστική ακροδεξιά και την αθεϊστική αριστερά. Όλα αυτά με αφορμή το αίτημα της Πρωτοβουλίας Χριστιανών ενάντια στο Ρατσισμό, το Φασισμό και τον Ναζισμό προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για Συνοδική καταδίκη της παγανιστικής ακροδεξιάς ως ασύμβατης με τη χριστιανική πίστη

Τα πράγματα όμως είναι ξεκάθαρα. Το παραπάνω αίτημα δεν έχει πολιτικά, αλλά σαφέστατα εκκλησιολογικά κίνητρα, απο την πλευρά μου τουλάχιστον. Με άλλα λόγια δεν με ενδιαφέρει η πολιτική καταδίκη της ακροδεξιάς (άλλωστε με τον παραλογισμό στον οποίο έχουμε εισέλθει αυτή  μπορεί να επιβραβευτεί απο την πλειοψηφία του ελληνικού λαού), με ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ ο καθορισμός του τι είναι εκκλησιαστικό και τι όχι.

Καλώς ή κακώς η επίσημη αριστερά σε όλες της τις εκδοχές ουδέποτε δήλωσε φίλα προσκείμενη ή και ακόμη περισσότερο μέλος της εκκλησίας. Οπότε απο μία ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ δεν τίθεται κανένα θέμα Συνοδικής Καταδίκης της αριστεράς, αφου η ίδια, καλώς ή κακώς, δεν θεωρεί ότι η κοσμοθεωρία της επιτρέπει την ένταξη στο εκκλησιαστικό σώμα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την εθνικιστική δεξιά. Έχοντας κρύψει κάτω απο το χαλί τις παγανιστικές ή ακόμη και σατανολατρικές πεποιθήσεις της, παρουσιάζεται ως συνήγορος της εκκλησίας και θεωρεί ότι η χριστιανική ανθρωπολογία μπορεί κάλλιστα να συνδιάζεται με τον υπεράνθρωπο που έχει ως πρότυπο η  ακροδεξιά. Μπορεί ακόμη ανερυθρίαστα να ισχυρίζεται ότι η φυλετική υπεροχή του έλληνα μπορεί να συνυπάρχει με την ορθόδοξη ταυτότητα του οικουμενικού και παγκόσμιου ανθρώπου, που δεν είναι άλλη απο το πρότυπο του αγίου (χαίροις πάτερ παγκόσμιε, ψάλλουμε για τους οσίους της εκκλησίας μας).

Όσοι θέλουν να παρουσιάζουν ως πολιτικό ένα καθαρά εκκλησιολογικό ζήτημα η δεν έχουν καταλάβει τη χαώδη διαφορά ή σκοπίμως εθελοτυφλούν με σκοπό να πλανήσουν ακόμη και τους εκλεκτούς. Είναι επίσης γνωστό ότι η άκρα δεξιά επιστρατεύει χριστιανούς προκειμένου να κερδίσει χριστιανικές ψήφους. Όμως άλλο να είναι κανείς χριστιανός εκλαμβάνοντας το χριστιανισμό ως ιδεολόγημα και άλλο να έχει κάποιος εκκλησιαστικό φρόνημα. Επίσης χαώδης διαφορά.

Επειδή λοιπόν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα το λέμε για μιά ακόμη φορά: το αίτημα για την καταδίκη του εθνοφυλετισμού, του ρατσισμού, του φασισμού και του ναζισμού απο την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας δεν είναι αίτημα πολιτικό. Αφορά την αυτοσυνειδησία και την ίδια την ορθόδοξη εκκλησιολογία και για αυτό το λόγο δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με κριτήρια «εξίσωσης των άκρων», δηλαδή με κριτήρια κομματικού λόγου. Όταν ο ακροδεξιός λύκος φοράει την προβιά του χριστιανού χρειάζεται οπωσδήποτε εγρήγορση και διασάφηση των όρων.

Αν χρειαστεί θα συνεχίσουμε.

Υ.Γ. Στην φωτογραφία η Αγία Μαρία Σομπτσόβα που εκτελέστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης απο τους ναζί.